ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ

1ok-KAKOIKALOI-www.metropole.com.au

Νέο-Μετανάστης στην Αυστραλία

Post by: 18/02/2014 0 comments

Οι Καλοί, οι Κακοί και οι Άσχημοι!

Να ‘μαστε πάλι πίσω μετά από μεγάλη απουσία. Γνωρίζω ότι πολλοί φίλοι των άρθρων μου έχουν αναρωτηθεί γιατί σταμάτησα να γράφω τόσο καιρό…. Δεν θα δώσω άσκοπες δικαιολογίες, απλά δύο λέξεις: ψυχολογία και εργασία. Δύο λέξεις συνυφασμένες στενά μεταξύ τους στη περίπτωσή μας εδώ στη Μελβούρνη.

Μία εργασία πλήρους απασχόλησης και δύο εργασίες parttime και ατέλειωτες ώρες δουλειάς από τη μία και η ψυχολογία της απουσίας από όλα αυτά που ήταν δικά σου και σε προσδιόριζαν κοινωνικά, από την άλλη. Συνεχής δουλειά από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ σε πολλές περιπτώσεις. Ψυχολογία στα τάρταρα από την άλλη, με ερωτηματικά να εμφανίζονται μέσα στο κεφάλι σου, να σε αρρωσταίνουν και να σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έκανες το σωστό να έρθεις σε αυτή την αχανή χώρα. Αυτά σε συνδυασμό με τη συνεχή προσπάθεια ενσωμάτωσης στον κοινωνικό περίγυρο, συνθέτουν μία εικόνα που δεν μου έδινε έμπνευση να γράψω.

Όμως τα πράγματα έστρωσαν τώρα και όπως είπα στην αρχή: να ‘μαστε πάλι! Αυτά τα ολίγα για την απουσία μου από τις επάλξεις του tsemperlidou.gr.

Πριν συνεχίσω, για να κλείσω αυτή τη σύντομη (απολογητική) εισαγωγή, να πω ότι υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση στα άρθρα μου. Πολλοί φίλοι εκφράστηκαν με εξαιρετικούς επαίνους για τα άρθρα και τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό.

Για μένα η ικανοποίηση προήρθε όταν κατάφερα με αυτά που γράφω, να βοηθήσω μία οικογένεια νέο-μεταναστών (έστω κι ελάχιστα) να σταθεί στα πόδια της. Με αυτούς τους ανθρώπους (που ήρθαν πολύ πρόσφατα στη Μελβούρνη) είμαστε πλέον φίλοι και βρισκόμαστε στην αρχή μιας ωραίας παρέας. Συναντιόμαστε και σε αυτή τη φάση, τους δίνουμε τα «φώτα» μας στο καινούργιο βήμα που έκαναν κι αυτοί σαν κι εμάς. Κοιτάζοντάς τους στα μάτια, βλέπουμε τον εαυτό μας πριν δύο χρόνια, με τις αγωνίες μας, τα άγχη μας, την αβεβαιότητα, αλλά και με την απώλεια όλων αυτών που μας προσδιόριζαν κοινωνικά. Εύχομαι να μπορέσω να το κάνω και για άλλους αυτό!

Στα δικά μας τώρα. Ο καιρός πέρασε και πριν λίγες μέρες συμπληρώσαμε ακριβώς δύο χρόνια στη Μελβούρνη! Σαν να ήταν χθες που ήρθαμε. Σκέφτομαι και αναλογίζομαι πόσα πολλά έγιναν μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια… Πόσο πολύ άλλαξε η ζωή μας! Από όλα αυτά που ξέραμε και ζούσαμε στην Ελλάδα σε αυτό που είναι τώρα πλέον η πραγματικότητα της ζωής για εμάς. Υπήρξαν πολλές στιγμές χαράς, ξεγνοιασιάς και απόλαυσης όλον αυτό το καιρό, αλλά υπήρξαν νομίζω, ίσως πιο πολλές ώρες πίκρας, αγωνίας, άγχους και απόγνωσης.

Ξέρω ότι οι τελευταίες αυτές λέξεις αγγίζουν πολλούς συμπατριώτες μας που ζουν το δράμα της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης στην Ελλάδα. Ξέρω ότι πολλοί ίσως πουν: «Τι μας λες τώρα; Εσύ καλά βολεύτηκες στη Μελβούρνη…» αλλά ο καθένας ζει τη δική του πραγματικότητα, κι εγώ την εκφράζω από τη πλευρά του νέο-μετανάστη στην Αυστραλία, έχοντας κάνει πολύ μεγάλα βήματα ενσωμάτωσης, για τα οποία είμαι πολύ υπερήφανος.

Αναλογιζόμενος τα δύο αυτά χρόνια σε πρακτικό επίπεδο, νομίζω ότι μπορώ να πω με αρκετή ασφάλεια ότι η κίνηση της μετανάστευσης «μας βγήκε». Σίγουρα όχι χωρίς επιβάρυνση, αλλά ναι, «μας βγήκε». Ο πρώτος χρόνος ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολος. Πρακτικά αλλά και ψυχολογικά. Για όσους έχουν διαβάσει τα άρθρα μου, θα θυμούνται. Για αυτούς που με γνωρίζουν τώρα για πρώτη φορά, ας διαβάσουν τα παλαιότερα άρθρα για να πάρουν μια γεύση.

Ήρθαμε στο άγνωστο, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα. Τώρα συνειδητοποιούμε πόσο πολύ «δεν γνωρίζαμε τίποτα». Η Αυστραλιανή κοινωνία είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που ξέραμε από την Ευρώπη και από την Αμερική (θυμίζω ότι εγώ και η σύζυγός μου σπουδάσαμε στην Αμερική και είχαμε ένα μέτρο σύγκρισης). Αν θα μπορούσα να βάλω ένα πλαίσιο και να ορίσω την Αυστραλιανή κοινωνία, θα έλεγα ότι είναι ένα συγκερασμός από το Αγγλικό σύστημα με τις αποικιακές καταβολές της Βρετανικής Κοινοπολιτείας μαζί με έντονες επιρροές (που σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλονται με το ζόρι) από τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής. Αυτά τα δύο συμπληρώνονται από την έντονη παρουσία των διαφόρων εθνοτήτων που ζουν και αναπτύσσονται αρμονικά μέσα στο σύστημα, με προεξάρχουσες τις διάφορες ασιατικές εθνότητες που μεγαλουργούν! Χωρίς να σημαίνει ότι δεν γίνονται διάφορα «παρατράγουδα» διαφθοράς και εγκληματικότητας, γενικά τα πράγματα είναι ήρεμα και δεν γίνονται (ή δεν φαίνονται!) τα «τρελά και τ’ ανάποδα» που γίνονται στην Ελλάδα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που βλέπουμε; Η διαφορά στο εισόδημα και στο τρόπο που είναι «στημένο» το οικονομικό και πολιτικό οικοδόμημα σε αυτή τη χώρα, θα έλεγα. Τα εισοδήματα είναι πολύ διαφορετικά (κατώτερος μισθός είναι περίπου $16 την ώρα) αλλά και η παρουσία του κράτους πολύ διαφορετική, με ελάχιστα περιθώρια ύποπτων συναλλαγών με το πολίτη. Το πολιτικό σύστημα είναι κυρίως διπολικό, αλλά με τη διαφορά ότι όποιος και να κυβερνάει (Φιλελεύθεροι ή Εργατικοί) κάνει έκδηλα ωφέλιμα πράγματα για το κράτος και τους πολίτες του. Για εμάς που έχουμε μάθει στα Ελληνικά πράγματα, αυτό μας φαίνεται «από άλλο πλανήτη» και πραγματικά ακατανόητο!

Αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχει διαφθορά, διαπλοκή και φοροδιαφυγή. Άνθρωποι είναι και αυτοί. Απλά αυτά είναι αποσπασματικά και αποτελούν την ελάχιστη εξαίρεση, που αν γίνει αντιληπτή, οι συνέπειες είναι πάρα πολύ βαριές, με κυριότερες το στιγματισμό και την απομόνωση στη πράξη, από την υπόλοιπη κοινωνία. Η διαφθορά και η διαπλοκή στην Αυστραλία είναι «πταίσμα» μπροστά σε αυτά που ξέρουμε στην Ελλάδα!!! Γενικά, το κράτος προωθεί την ανάπτυξη με πολύ πρακτικούς τρόπους που βοηθούν στη κυκλοφορία του χρήματος, σε σημείο που εμάς τους Έλληνες, μας αφήνει με ανοικτό το στόμα! Ίσως σε κάποιο επόμενο άρθρο αναφερθώ σε αυτά τα θέματα, για να κάνουμε τις συγκρίσεις μας!

Για όσους είχαν διαβάσει αυτά που έγραφα το 2012-13, θα θυμούνται ότι μια από τις πρώτες κινήσεις που κάναμε όταν ήρθαμε, ήταν να «συνενωθούμε» με τον Ελληνισμό στη Μελβούρνη στην προσπάθειά μας να ενσωματωθούμε στο καινούργιο μέρος που βρεθήκαμε. Είναι, γενικώς, μια κίνηση που τη συνιστούμε σε όσους ήρθαν πρόσφατα ή προτίθενται να έρθουν στη Μελβούρνη. Δεν τη συνιστούμε όμως ανεπιφύλακτα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί οι Έλληνες τις Αυστραλίας διαφέρουν σε πολλά πράγματα από εμάς τους νεοφερμένους. Από τα πιο απλά, όπως είναι η γλώσσα (ακούς λέξεις που έχουν χαθεί από τη σύγχρονη Ελληνική γλώσσα), έως τα πιο σύνθετα, που είναι κυρίως οι νοοτροπίες. Στην επιφάνεια, είμαστε όλοι Έλληνες. Όμως, οι νεοφερμένοι διαφέρουν πάρα πολύ από τη πρώτη γενιά των μεταναστών (σ.σ.: «πρώτη γενιά» είναι οι μετανάστες που ήρθαν κατευθείαν από την Ελλάδα) των δεκαετιών ’50, 60’ και ’70 και ακόμα περισσότερο από τις επόμενες γενιές (σ.σ. «επόμενες γενιές» είναι τα παιδιά της πρώτης γενιάς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αυστραλία). Έτσι έχουμε τρείς διακριτές ομάδες (θα έλεγα σχεδόν «φράξιες») εντός της Ελληνικής παροικίας στη Μελβούρνη: Την «Πρώτη Γενιά», τις «Επόμενες Γενιές» και τους «Νεοφερμένους ή Νέο-μετανάστες» (σ.σ. οι νεοφερμένοι είναι εξ ορισμού η Πρώτη Γενιά του σήμερα!). Αφήνω στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη να κρίνει, ποιοι είναι «οι Καλοί», ποιοι «οι Κακοί» και ποιοι «οι Άσχημοι»!

Φωτό από: www.metropole.com.au

Η συνέχεια στις 21 Φεβρουαρίου 2014

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons