Ο Ελληνισμός της Μελβούρνης –Μια σύγχρονη προσέγγιση (1)
Είναι σε όλους γνωστό ότι ο μεγαλύτερος Ελληνικός πληθυσμός εκτός Ελλάδος, βρίσκεται στην Αυστραλία. Η εκτίμηση είναι ότι σε όλη την Αυστραλία είναι περίπου 750.000, ενώ στη Μελβούρνη είναι περίπου 250.000 ψυχές. Σε αυτούς τους αριθμούς περιλαμβάνονται άνθρωποι που είναι έως και τέταρτης γενιάς (δηλαδή, ο προπάππος τους ή η προγιαγιά τους ήταν από την Ελλάδα).
Τα ηλικιακά δημογραφικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων της Μελβούρνης, έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Περίπου οι 150.000 από αυτούς είναι άνθρωποι που μετανάστευσαν από την Ελλάδα στη Μελβούρνη στις δεκαετίες του ’50, ’60 και ’70. Αυτοί είναι οι μετανάστες πρώτης γενιάς και είναι αξιοσημείωτο ότι όλοι αυτοί είναι σήμερα πάνω από 65 ετών.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε ότι η κοινωνία της Μελβούρνης είναι μια πραγματική πολύ-πολιτισμική κοινωνία, με την καλή έννοια του όρου. Ιστορικά, για να μπορέσει να φτάσει εδώ που είναι σήμερα και να υπάρχει πραγματική ισορροπία μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων, πέρασε μέσα από τη μέγκενη του ρατσισμού και των διακρίσεων, αλλά μέσα από τη παιδεία το πρόβλημα εξαλείφθηκε.
Σήμερα όλοι ζουν αρμονικά, σε μια πόλη που διακρίνεται διαρκώς για τη ποιότητα και το επίπεδο ζωής. Οι Έλληνες μετανάστες του ’50, ’60 και ’70 αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερο ρατσισμό από τους Αυστραλούς εκείνης της εποχής. Είναι χαρακτηριστική η περιφρονητική έκφραση «wogs» για τους μετανάστες από τη Μεσόγειο, που λόγω του αριθμού, ταυτίστηκε ειδικότερα με τους Έλληνες μετανάστες εκείνης της εποχής.
Έχοντας την μικρή εμπειρία της επαφής με τον Ελληνισμό της Νοτίου Αφρικής (όπου γεννήθηκα) και μετέπειτα της Αμερικής (όπου σπούδασα), πίστευα ότι ερχόμενος εδώ, θα αντιμετωπίσω τις ίδιες περίπου καταστάσεις από πλευράς, νοοτροπιών, οργανώσεων, κοινοτήτων κλπ.
Εν μέρει, τα χαρακτηριστικά είναι κοινά, αλλά αποδείχθηκε ότι ο Ελληνισμός της Αυστραλίας έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία δικαιολογούνται από διάφορες παραμέτρους που έχουν να κάνουν με την εντοπιότητα από την Ελλάδα, τον τρόπο που ήρθαν, τον χρόνο που ήρθαν και τη μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα. Θα τα αναλύσουμε όλα αυτά παρακάτω.
Εδώ στη Μελβούρνη, οι περισσότεροι Έλληνες, έχουν καταγωγή από τη Μακεδονία, χωρίς να λείπουν και άνθρωποι κι από όλες τις άλλες περιοχές. Είναι άνθρωποι που στις περισσότερες περιπτώσεις ζούσαν σε χωριά και δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι γινόταν στη Πατρίδα μας την εποχή που έφυγαν.
Φυσικά, η ανάγκη για μια καλύτερη ζωή είναι αυτό που κυρίως τους έσπρωξε να φύγουν, σε συνδυασμό με την ανάγκη της Αυστραλίας για εργατικό δυναμικό εκείνες τις εποχές. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κουβάλησαν και κυρίως κράτησαν, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους αλλά και τις νοοτροπίες τους!
Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές με τους σύγχρονους Έλληνες και είναι εντυπωσιακό να ακούς λέξεις και να βλέπεις συνήθειες που έχουν σχεδόν ξεχαστεί στη σύγχρονη Ελλάδα! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κράτησαν την αγνότητα των ανθρώπων της Ελληνικής υπαίθρου της εποχής εκείνης, χωρίς όμως να λείπει η χαρακτηριστική Ελληνική κουτοπονηριά!
(αύριο η συνέχεια – Ο Ελληνισμός της Μελβούρνης –Μια σύγχρονη προσέγγιση 2)
