Ο Έλληνας νέο-μετανάστης έρχεται σε μια χώρα που είναι εντελώς οργανωμένη και ευνομούμενη κι αυτό είναι πολύ αντίθετο με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα!
Τέρμα τα διπλό-παρκαρίσματα και οι μικρό-παραβάσεις στην οδήγηση, τέλος το “να ρωτήσω «κάτι» για να περάσω πρώτος στην ουρά” και τέρμα το «ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;». Τέρμα το «έχω κολλητό το βουλευτή Καλοχαιρέτα για να με διορίσει στο δημόσιο και να μην κάνω τίποτα»! Αυτά τα μίζερα που ήξερε ο Ελληναράς – τέρμα! Οι «μαγκιές» – τέρμα! Εδώ στην Αυστραλία δεν περνάνε αυτά! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις παράβαση του Κώδικα οδικής κυκλοφορίας (ακόμα και πεζός!) και να μην πληρώσεις μεγάλο πρόστιμο! Όπως λένε εδώ, ούτε ο Θεός δεν μπορεί να σου σβήσει μια κλήση από τη τροχαία ή το Δήμο.
Δεν υπάρχει περίπτωση να κοροϊδέψεις σε μια σειρά όπου περιμένει κόσμος, για να περάσεις πρώτος, γιατί ο υπάλληλός θα σε διώξει με προσβλητικό τρόπο, και αν πεις «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» θα γελάνε και οι πέτρες μαζί σου! Το «μέσον» δεν περνάει εδώ με τίποτα! Πρέπει να αποδείξεις την αξία σου από τη πρώτη στιγμή κι αν αξίζεις πραγματικά (και χωρίς κουτοπονηριές), θα προχωρήσεις γρήγορα σε ανώτερη θέση, σε οποιοδήποτε χώρο εργασίας. Αν το παίξεις «εξυπνάκιας» με την κακή έννοια, θα καταλήξεις να σε απομονώσουν και να σε διώξουν.
Τέλος, είναι το ψυχολογικό φορτίο της μετανάστευσης, το οποίο είναι πολύ βαρύ. Η απομάκρυνση από τη Πατρίδα και από αγαπημένα πρόσωπα, σε μια ζωή μονότονη με περιορισμένη κοινωνική επαφή, σκληρή δουλειά και μόνιμο μουντό καιρό, είναι σίγουρη συνταγή για κατάθλιψη, ενώ για τους πιο αδύναμους ψυχολογικά, έχει σοβαρότερες επιπτώσεις.
Εδώ είναι που χρειάζεται σχέδιο αντιμετώπισης: Συνενωθείτε με τις τοπικές ομάδες Ελλήνων! Αρχίστε να πηγαίνετε Εκκλησία ή στις εκδηλώσεις που κάνουν διάφορες Κοινότητες, Οργανώσεις και Σύλλογοι. Εδώ στη Μελβούρνη υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι οργανισμοί από τους οποίους μερικοί είναι πράγματι εξαιρετικοί και γίνονται πάρα πολλές εκδηλώσεις, μερικές από τις οποίες είναι πολύ αξιόλογες και ποιοτικές. Εκεί θα γνωριστείτε και, αν δείξετε ήθος και καλή πρόθεση, θα σας αφήσουν οι Έλληνες της πρώτης γενιάς να τους πλησιάσετε, παρόλη τη καχυποψία και το «ρατσισμό» που ανέφερα παραπάνω.
Οι Έλληνες της πρώτης γενιάς, είναι συνήθως άνθρωποι που ήρθαν από την Ελληνική επαρχία, μέσα από συνθήκες μεγάλης φτώχιας, δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά και στις περισσότερες περιπτώσεις έφτιαξαν περιουσίες και διατήρησαν σχεδόν ακέραια τα χαρακτηριστικά (αρνητικά και θετικά) που είχαν σαν κοινωνικά όντα, από τα χωριά τους στην Ελλάδα. Όταν σε γνωρίσουν και σε εκτιμήσουν, τότε ανοίγονται να σε αφήνουν να δημιουργήσεις κοινωνικές σχέσεις μαζί τους.
Με τη δεύτερη γενιά Ελλήνων της Αυστραλίας, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα και είναι άθλος να συνενωθείς κοινωνικά μαζί τους! Εμείς, μετά από σχεδόν 4 χρόνια, δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε πραγματικές φιλίες με Έλληνες δεύτερης γενιάς, παρόλη την εγγύτητα της ηλικίας μας με αυτό το σύνολο.
Τελειώνοντας αυτό το σύντομο come-back θα ήθελα να παροτρύνω τους όποιους επίδοξους μετανάστες να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία πριν ξεκινήσουν να έρθουν. Ευτυχώς, από την ώρα που ξεκίνησε το κύμα της νέο-μετανάστευσης των Ελλήνων στην Αυστραλία, υπάρχει μεγάλη και συσσωρευμένη εμπειρία από άτομα και οικογένειες που μετανάστευσαν και πέρασαν δύσκολα, άλλα έμαθαν. Είναι μία αστείρευτη πηγή πραγματικής και επίκαιρης γνώσης.
Προσπαθήστε να βρείτε τέτοια άτομα μέσα από φίλους και γνωστούς, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ., και προσπαθήστε να πάρετε από την εμπειρία τους και από τα μαθήματα που έμαθαν “the hard way”. Όταν ο άλλος καταλαβαίνει ότι έχει γνήσιο ενδιαφέρον από κάποιον, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα.
Καλή τύχη στη μεγάλη περιπέτεια της μετανάστευσης στην Αυστραλία!
Φωτό από: www.patravel.org
