Η αποφασιστικότητα είναι βασικό χαρακτηριστικό που βοηθά τόσο στην καθημερινότητα, όσο και σε κρίσιμες στιγμές. Λέμε «αναποφάσιστους» εκείνους που διστάζουν, που σκέφτονται αρκετά χωρίς να πράττουν και στο τέλος υφίστανται ήττα από αδράνεια. Το να κάνουμε επιλογές μετά από σκέψη, γνωρίζοντας τις συνέπειες και τα οφέλη που θα έχουμε από αυτές, μας κάνει να βρισκόμαστε κοντά στην αποφασιστικότητα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που τονώνουν το χαρακτηριστικό της αποφασιστικότητας.
- Αυτοπεποίθηση.
Αυτή και αν είναι παρεξηγημένη έννοια. Δεν θα γίνεις Σούπερμαν, ούτε βέβαια είσαι. Η αυτοπεποίθηση ξεκινά και τελειώνει στο οτι θεωρείς τον εαυτό σου επαρκή να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία. Μετά την αντιμετώπιση, μπορεί να έλθει και η ήττα και η νίκη. Η αυτοπεποίθηση επίσης, παίζει σημαντικό ρόλο, όταν δεν τρέφουμε οίκτο για τον εαυτό μας. Όταν δεν παριστάνουμε (ή νιώθουμε) «θύμα». Η αυτοπεποίθηση είναι η «ενέργεια» από την οποία τρέφεται η αποφασιστικότητα.
- Ανεκτικότητα στην αλλαγή.
Ας πάρουμε από την ανάποδη πλευρά. Η αναποφασιστικότητα, οδηγεί στην αδράνεια. Η αδράνεια άραγε, γιατί μας αρέσει ; Γιατί την προτιμάμε τελικά από το να πάρουμε μια απόφαση; Επειδή φοβόμαστε την αλλαγή. Εδώ κολλάει και η αυτοπεποίθηση που αναφέραμε παραπάνω. Θέλοντας και μη, αλλαγές θα συμβούν στη ζωή μας. Καλό είναι να είμαστε πρωταγωνιστές σε αυτές και όχι να τις ακολουθούμε. Όταν είμαστε ανεκτικοί στις αλλαγές, τότε μας είναι πολύ πιο εύκολο να παίρνουμε αποφάσεις με σιγουριά. Είτε χάσουμε, είτε κερδίσουμε από την απόφαση, θα είμαστε εδώ να το αντιμετωπίσουμε.
- Δεν μπορούμε να ευχαριστήσουμε τους πάντες.
Από τις πιο σημαντκές αιτίες της αναποφασιστικότητας. Προσπαθούμε να έχουμε τα πάντα ικανοποιημένα. Δεν υπάρχει απόφαση χωρίς κάποιο κόστος, ακόμη και αν δεν το βλέπεις, θα υπάρξει. Είναι η ουσία της απόφασης η «θυσία» κάποιου πράγματος για κάτι άλλο. Αναφορικά με τα πρόσωπα, είναι όντως δύσκολο. Εκεί όμως, πρέπει να έχουμε μια αρχή. Τη δικαιοσύνη. Η άλλη αρχή είναι η αντοχή σε ενδεχόμενο «ψυχολογικό πόλεμο» που θα προσπαθήσουν κάποιοι δυσαρεστημένοι από την απόφασή μας, να εξαπολύσουν εναντίον μας. Όσοι προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες, ούτε αποφάσεις παίρνουν και ως «δια μαγείας» είναι όλοι δυσαρεστημένοι από αυτούς.
- Περίγυρος που δικαιολογεί την αδράνεια ή ζει με αυτήν.
Το τελευταίο που χρειάζεσαι όταν θέλεις να ακονίσεις την αποφασιστικότητά σου, είναι έναν περίγυρο που περιπλέκει τα πράγματα, έναν περίγυρο που συνεχώς μετρά τα καλά και τα άσχημα μιας πιθανής απόφασης και τελικά, μένει εκεί. Χαίρω πολύ, αυτό το έχουμε έτσι κι αλλιώς πριν από κάποια απόφαση. Χρειάζεσαι ανθρώπους που αποδεδειγμένα ενδιαφέρονται για σένα και ταυτόχρονα να έχουν καθαρό μυαλό που να εμπιστεύεσαι. Είναι καλό να ακούσεις πράγματα που δεν έχεις σκεφτεί, αλλά μέχρι εκεί. Το περιβάλλον στο οποίο εμπιστεύεσαι τις αμφιβολίες σου, πρέπει να είναι ικανό να τις μειώνει.
- Μακρυά από την τελειομανία. Αποδέξου την ύπαρξη λαθών.
Οι περισσότεροι αναποφάσιστοι, έχουν κάπου στο μυαλό τους την ύπαρξη μιας τέλειας λύσης. Όχι εδώ, όχι στον πλανήτη – Γη. Σε αυτήν τη μαγική λύση βέβαια, υπάρχει και το παραπάνω που είπαμε, το να μπορούν να ευχαριστηθούν οι πάντες. Αυτό, από τη μία μας κάνει να τους αντιμετωπίζουμε με κάποιον θαυμασμό καθώς κοιτάζουν και άλλες πτυχές. Παρόλα αυτά, μαζί με τον θαυμασμό πρέπει να τους ρωτάμε αν νομίζουν πως υπάρχει κάτι τέλειο, αν νομίζουν πως δε θα κάνουν λάθη και τελικά, αν με τη μη απόφαση, αποφεύγεται το λάθος. Αποδεχόμαστε την αποτυχία και τα λάθη. Δεν είμαστε «σωτήρες». Με το να αποδεχτούμε την το λάθος και την αποτυχία, ένα πολύ μεγάλο φορτίο άγχους και αμφιβολίας, έχει ήδη φύγει.
Φωτό από: sf.co.ua
