Κάθε ένας από μας, βλέπει τη ζωή διαφορετικά. Κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν απασχολημένοι με κάτι. Κάποιοι άλλοι, ζουν για να αποταμιεύουν… ελεύθερο χρόνο από οπουδήποτε μπορούν. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο καθένας μεταφράζει το ό,τι κάνει στη γλώσσα του. Καλά κάνουν και λένε ορισμένοι με ειλικρίνεια «Βαριέμαι να διαβάσω λογοτεχνία, ποίηση κτλ.». Είναι μια άλλη οπτική. Όμως, αν αυτοί ψάχνουν από παντού αυτό που έχει ουσία, τότε χάνουν… σπουδαίες μεταφράσεις, πολύ «επαγγελματικές» συμβουλές…
- Ντην Κούντζ, “Μη φοβάσαι τίποτα”.
Ωραίο βιβλίο, που προσπαθεί να μας δείξει τις πτυχές του φόβου και πόσο αυτός τελικά επηρεάζει τις αποφάσεις μας και ολόκληρη τη ζωή μας. Μέσα στο βιβλίο, ο Κούντζ, αφήνει μια…συμβουλή που μπορεί να μας βοηθήσει πολύ στο επάγγελμα. «Ποτέ μην ξεχνάς τους φίλους σου. Η φιλία είναι ό,τι αξίζει στη ζωή μας και είναι από τα λίγα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που θα τα θέλαμε και στον επόμενο». Μα τι σχέση έχει η φιλία με την εργασία; Βεβαίως και έχει. Να μην ξεχνάς ποτέ πως το επάγγελμά σου, όποιο και αν είναι αυτό, καθορίζεται εν πολλοίς από τις σχέσεις σου. Χωρίς υποκρισία, προσπάθησε να είσαι όσο γίνεται πιο κοντά με τους ανθρώπους. Ειδικά αν είσαι προϊστάμενος, προσπάθησε να κάνεις φίλους και όχι εχθρούς. Όσοι δεν ξέρουν από καλούς τρόπους, θα φανούν γρήγορα και έτσι θα ξέρεις «φίλους» και «εχθρούς» πολύ γρήγορα. Έχεις να κερδίσεις πολλά από αυτό…
- Χαρούκι Μουρακάμι, “Γιατί πράγμα μιλάω όταν μιλάω για τρέξιμο”.
Ο πιο γνωστός Ιάπωνας συγγραφέας, μας θυμίζει κάποια πράγματα για τη ζωή. Αρχικά, πρέπει να κάνεις κάτι επειδή σου αρέσει. Αν σου αρέσει, απλά πετυχαίνεις. Η αγάπη του για το τρέξιμο και για το βιβλίο, είναι ακριβώς η ίδια. Χωρίς το ένα δε γίνεται να πετύχει στο άλλο. Στο επάγγελμά σου, πρέπει πρωτίστως να κοιτάς την προϋπόθεση που χρειάζεται για λύσεις ένα πρόβλημα ή για να δημιουργήσεις μια ευκαιρία. Αυτό, θέλει και κόπο και πόνο. Ά! Αυτό που «ηχεί» δυνατά, στο βιβλίο… «Ο πόνος είναι αναπόφευκτος. Το να μείνεις σε αυτόν και να υποφέρεις, είναι επιλογή». Κοιτάς τις προϋποθέσεις, αναλύεις τα «υπέρ» και τα «κατά» και δίνεις στον πόνο… νόημα.
- Τζέφρι Ευγενίδης, “Ανάμεσα στα δύο φύλα”.
Τί σχέση μπορεί να έχει ένα πετυχημένο βιβλίο του ελληνικής καταγωγής Τζέφρι Ευγενίδη με την επαγγελματική σου επιτυχία; Φαινομενικά καμία. Είπαμε όμως, πως η «μετάφραση» και η μεταφορά μπορεί να σε κάνει να κοιτάς τα βιβλία με άλλο μάτι! Μέσα λοιπόν σε αυτό, ο Ευγενίδης λέει : «Τα θεμελιώδη και ουσιώδη για τη ζωή είναι: Η ευτυχία, η οποία έρχεται με το να βρίσκεις πολλούς τρόπους για να μη βαρεθείς την επανάληψη. Δεύτερον, το να πηγαίνεις μπροστά.
Για να πηγαίνεις μπροστά, πρέπει απαραίτητα να γυρίζεις και να κοιτάς το πώς ξεκίνησες». Η δουλειά, γίνεται βαρετή. Χρειάζεται συνεχής ανανέωση στις διαδικασίες και στα πρωτόκολλα που ακολουθείς. Από αυτό, εξαρτάται το πόσο χαρούμενος είσαι και το πόσο αποδοτικός. Πριν χαράξεις οποιαδήποτε στρατηγική, πρέπει να θυμάσαι τη μεγάλη εικόνα. Πώς ξεκίνησες; Από την αρχή, μπορείς να δεις καλύτερα τον προορισμό. Χρειάζεσαι συνεχώς να κοιτάς το «χάρτη» σου.
- Λέο Τολστόι, “Πόλεμος και Ειρήνη”.
Σε ένα αριστούργημα όπως είναι το «Πόλεμος και Ειρήνη», μπορείς να μάθεις και να δεις τα περισσότερα από όσα σε αφορούν καθημερινά. Αν ενεργοποιήσεις τα νοητικά και οπτικά σου φίλτρα, θα μπορέσεις να βρείς και άλλα σοφά για το επάγγελμά σου πράγματα, όπως το ακόλουθο: «Μπορούμε να ξέρουμε, μόνο οτι δεν ξέρουμε τίποτε. Και αυτό, είναι το υψηλότατο επίπεδο της ανθρώπινης αντίληψης». Η εργασία σου, απαιτεί και θα απαιτεί ρίσκο.
Η αβεβαιότητα, είναι η ατμομηχανή της προόδου. Χρειάζεσαι συνεχώς να «ανοίγεσαι», να εξελίσσεσαι για να είσαι πάντα χρήσιμος. Ο φόβος του ρίσκου, χρειάζεται υπολογισμούς που προκαλούν αναποφασιστικότητα. Μερικές φορές, χρειάζεται να πεις, «θα το κάνω, και ό,τι γίνει έγινε». Κανείς δεν ξέρει πώς μπορείς να εξελιχθείς. Μην το έχεις άγχος, η δουλειά σου δεν είναι να ξέρεις, αλλά… να προσπαθείς!
- Μάικλ Κράϊτον, “Ο χαμένος κόσμος”.
Εδώ, μπορούμε να επιλέξουμε ένα σπουδαίο tip που μπορούμε να το εφαρμόσουμε στις επαγγελματικές μας δραστηριότητες. Η εργασιακή σου πορεία, είναι κατά βάθος μια πορεία «μοναχική». Ίσως έτσι πρέπει να είναι. Αυό που πρέπει να ακούς, είναι οι στόχοι σου, οι επιθυμίες σου και αυτό που ζητάς εσύ από τον εαυτό σου. Πού και πώς θέλεις να φτάσεις. Οι συμβουλές, έχουν τα όριά τους και αυτά ορίζονται εκεί που ξεκινάς εσύ την εσωτερική σου αξιολόγηση.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που σε συμβουλεύουν, ακόμη και αν είναι δικοί σου, κατά 95% κάνουν λάθος για σένα». Προσοχή λοιπόν στο ποιούς ακούμε, ειδικά αν οι συμβουλές έχουν ακραίο χαρακτήρα, είτε πολύ καλό, είτε απογοητευτικό…
- Ζερόμ Σάλινγκερ, “Φύλακας στη σίκαλη”.
Το βιβλίο αυτό, προκάλεσε τεράστια αναστάτωση. Είναι στα πολύ λίγα βιβλία που συζητήθηκε τόσο και άνοιξε πάμπολλα μέτωπα κουβέντας. Από τις πολλές κυνικές του σκηνές, εσύ μπορείς να θυμάσαι μία. Ειδικά, αν περνάς δύσκολη περίοδο που αμφισβητείται ο ρόλος σου. «Χρειάζεται απλά να πεις κάτι ακατανόητο στους άλλους και μετά να είσαι σίγουρος πως θα κάνουν ό,τι τους ζητήσεις». Οι περισσότεροι άνθρωποι, το «άγνωστο» και το ακατανόητο, το ορίζουν σε σχέση με τα όριά τους. Αν ακούγεται και περιγράφεται δύσκολα, τότε είναι απλά ανώτερό τους και εκείνος που το λέει, το κατανοεί και το ζητάει, εξίσου ανώτερος.
Όπως και να έχει, το άγνωστο… προκαλεί φόβο και δέος… Αφού έχεις εξαντλήσει τον «πολιτισμό», έχε μέσα σου και τον κυνισμό. Άλλωστε όπως έχεις παρατηρήσει στο επάγγελμά σου, δεν υπάρχει – δυστυχώς – καλό και κακό, απλώς… όλοι κάνουν τη δουλειά τους…
Φωτό από: hype.my, creativewriting.stanford.edu, www.patheos.com
