Τα γνωστά βιβλία των μεγάλων συγγραφέων, είναι ευνόητο να τα γνωρίζουμε και να τους αναγνωρίζουμε μεγαλείο. Ωστόσο, υπάρχουν άλλα έργα τους τα οποία με δεύτερη και τρίτη «ματιά» μας κάνουν να αναρωτιόμαστε γιατί δεν πέτυχαν μεγάλους αριθμούς πωλήσεων ή γιατί δεν απέσπασαν βραβεία. Πέραν αυτής της απορίας, είναι ίσως μια καλή ευκαιρία για να γνωρίσουμε καλύτερα τους μεγάλους συγγραφείς καθώς υπάρχει ένα μυστικό που το μοιράζονται και οι τραγουδιστές. Ποιό είναι αυτό; Σπάνια οι συγγραφείς αγαπούν τα πιο διάσημα βιβλία τους! Από άλλα ήθελαν ή περίμεναν επιτυχία… καθώς στα λιγότερο γνωστά, καταθέτουν την ψυχή τους.
- Μαρκ Τουαίην, Ο ελαφρόμυαλος Ουίλσον
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται σε μεγάλο βαθμό την αδικία. Ο Τουαίην, τα «βάζει» με τους φοροεισπράκτορες και τους τοκογλύφους. Μέσα από μια ιστορία αδικίας, ο μεγάλος συγγραφέας θίγει ζητήματα ανισότητας των ανθρώπων και σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για να μιλά και να γράφει κανείς γι’ αυτά, θέτει προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που είναι ρατσιστές, καταπατούν βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και που κάνουν την αδικία, «θεσμό». Το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε το 1894.
- Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Ο έφηβος
Παγκόσμιος και απεριόριστος σεβασμός για έναν από τους πατέρες της σύγχρονης λογοτεχνίας. Τα έργα του, ήταν τόσο εμπνευσμένα έτσι ώστε κάποια άλλα δικά του, να πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. «Ο έφηβος», είναι ένα από αυτά. Κάποιοι από τους λόγους που οδήγησαν το έργο στη σχετική αφάνεια, είναι οι κακές κριτικές που δέχτηκε ο Ντοστογιέφσκι από «ειδικούς» οι οποίοι ήθελαν με το ζόρι να το κατατάξουν σε κάποιο είδος και δύσκολα μπορούσαν. Άλλοι πίστεψαν οτι είναι μια κακή αντιγραφή του έργου «Ο ηλίθιος». Παρόλα αυτά, αν θέλουμε να δούμε τις δυσκολίες να λυγίζουν, τελικά, μπροστά στη νιότη και στην αυτοπεποίθηση που αυτή χαρίζει, οφείλουμε να αναζητήσουμε το μυθιστόρημα!
- Τζωρτζ Όργουελ, Η κόρη του παπά
Ας είμαστε ειλικρινείς. Τον έχουμε συνδέσει με το «1984». Ο Όργουελ έπαθε αυτό που έπαθαν και άλλοι πολύ γνωστοί συγγραφείς. Συνδέθηκε με 1-2 έργα του και έξω από αυτά, ό,τι προσπάθησε να φτιάξει, δεν κατάφερε να πλησιάσει το μεγαλείο των γνωστών του έργων. Ο ίδιος ο Όργουελ μάλιστα, φάνηκε να ασκεί χειρότερη κριτική ακόμη και από τους εχθρούς του για το συγκεκριμένο έργο. Η υπόθεση έχει μια καθημερινή ιστορία ενός βιοπαλαιστή που μέσα από την ασθένεια την οποία αποκτά, φαίνονται οι δυσκολίες των ανθρώπων της χαμηλής τάξης της εποχής. Καθόλου κακό μυθιστόρημα, εκτός αν με το ζόρι το συγκρίνουμε με το «1984».
- Γκράχαμ Γκρην, Ένα όπλο για πούλημα
Ο συγγραφέας του «Υπουργείο του φόβου» και του «Η Αγγλία με έκανε», αποπειράθηκε να γράψει άλλο ένα έργο στην ιστορία της λογοτεχνίας που θα αφήσει στίγμα. Γραμμένο λίγο πριν την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (το 1936) και ενώ στην Ευρώπη ήδη χτυπούσαν τα τύμπανα των εχθροπραξιών, ο Γκρην σκιαγραφεί το καθεστώς βίας και το άγχος της εποχής του. Η πλοκή έχει αρκετό μυστήριο και αγγίζει και μυστικές υπηρεσίες. Ακατανόητο που εκείνα τα (και τα επόμενα) χρόνια δεν έγινε σημείο αναφοράς σε όλην την Ευρώπη.
- Κόρμακ Μακάρθυ, Το πέρασμα
Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας των Συνόρων» του εξαιρετικού Κόρμακ Μακάρθυ. Περιπετειώδες και αρκετά «ωμό». Παρόλα αυτά, είναι μυθιστόρημα στα πρότυπα ταινίας και έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Για κάποιον λόγο, είναι το λιγότερο αγαπημένο τεύχος της τριλογίας. Ένας νεαρός, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπαθεί να περάσει από το Νέο Μεξικό των ΗΠΑ στο Μεξικό και περνάει τα πάνδεινα για να φτάσει, σωστή Οδύσσεια! Ίσως η βία που περιγράφεται μέσα, αναφορικά με τις περιπέτειες του νεαρού, να απώθησε αρκετούς αναγνώστες, καθώς βέβαια και κριτικούς!
Φωτό από: www.goodnet.org
