Είναι ένας από τους Εθνικούς μας ποιητές, ένας από τους νομπελίστες μας. Τα λόγια για τον Οδυσσέα Ελύτη και τους «Ηλιάτορές» του που έπλασαν και αναζωογόνησαν τα ελληνικά γράμματα, είναι πολύ λίγα. Είμαστε στην άνοιξη και όλα ξανά – αφού περάσαμε την χειμερινή περισυλλογή – ανθίζουν! Πρώτα η υγεία είναι βέβαια! Μετά, έχουμε μπροστά μας όλα όσα μας κάνουν να μπορούμε να χαρούμε την υγεία μας. Δεν ασχολείται η ποίηση με την επιτυχία; Μια χαρά ασχολείται και μάλιστα, μέσα από τον Ελύτη!
Ο «άγνωστος» βοηθός.
Είναι πολύ δύσκολο να ορίσουμε το πρώτο «Τ» του Ελύτη. Ταλέντο. Είναι απροσδιόριστο και όμως υπαρκτό. Αυτό, να το έχουμε κατά νου γενικότερα για το τι θεωρούμε καμιά φορά πραγματικό ή όχι. Το ταλέντο, είναι ένα από τα πράγματα που υπάρχουν αλλά δύσκολα ορίζεται, έτσι προσπαθούμε να το «ζωγραφίσουμε». Ταλέντο έχουμε σε κάποια δραστηριότητα, όταν μολονότι απαιτεί μια κοπιαστική διαδικασία, εμας μας φαίνεται ξεκούραστη και εύκολη.
Είναι η φυσική μας ροπή και κλίση προς μια ικανότητα που κάποιος άλλος συνάνθρωπός μας, θα πρέπει να κουραστεί περισσότερο από μας για να την αποκτήσει. Ας πούμε, η ζωγραφική. Άνθρωποι γεννιούνται με το χάρισμα της απεικόνισης. Σημαντικός παράγοντας επιτυχίας και σαφώς καθοριστικός γιατί όλοι έχουμε ταλέντο. Αρκεί να το ακολουθήσουμε. Να θυμόμαστε τι έχει πει ο Όσκαρ Ουάϊλντ… «θαυμαστός ο ρόλος της εκπαίδευσης αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ό,τι αξίζει, δε διδάσκεται». Να ένα ωραίο συνοδευτικό…του ταλέντου!
Ένα βροντόφωνο «ΘΕΛΩ».
Το δεύτερο «Τ», αφορά την Τόλμη. Η τόλμη είναι μια αρετή ψυχική και βεβαίως και αυτή αποκτάται. Πρόκεται για την αρετή που μετακινεί βουνά. Είναι από τις δυνάμεις εκείνες που έχουμε στον ψυχισμό μας, που προκαλούν υπέρβαση. Όταν τολμάμε, συνήθως το κάνουμε κάτω από αντίξοες συνθήκες. Για να σου «καταλογιστεί» τόλμη, σημαίνει πως αυτό το οποίο επιδιώκεις, είναι δύσκολο και λίγο πιθανό να το αποκτήσεις. Λίγο πιθανό να το αποκτήσεις, χωρίς την τόλμη δηλαδή. Η τόλμη μας φέρνει σε ραντεβού με το ρίσκο. Αν κάτι θέλουμε πολύ, θα χρειαστεί αναμφίβολα να τολμήσουμε. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από το ρίσκο και γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε καλή μας φίλη την τόλμη. Αρκεί, να μην ξεφύγουμε. Η τόλμη με την αλαζονεία, δεν ταυτίζονται. Η δεύτερη, καταστρέφει. Η πρώτη, βοηθάει γιατί «γλυκαίνει» το επόμενο «Τ» που χρειαζόμαστε…
Μια αόρατη τέχνη.
Τύχη. Μια «θεά» που όπως κάθε «θεά», μας κρύβει τις επιθυμίες της. Μας της φανερώνει μόνο όταν θέλει εκείνη. Ο περίφημος Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε πως «η τύχη είναι ένα άθροισμα συμπτώσεων». Στις συμπτώσεις, δεν μπορούμε να παρέμβουμε, είναι γεγονότα έξω από μας και δεν καθορίζονται από μας. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε φιλικοί προς την τύχη. Όχι μόνο όταν μας χαμογελά. Θα ηρεμήσουμε πάρα πολύ και θα απαλλαγούμε από τρομερά άγχη όταν δεχθούμε πως μαζί με μας, το ταλέντο μας, την τόλμη μας και τη θέλησή μας, στο τραπέζι της συναπόφασης του μέλλοντός μας και του πόσο επιτυχημένο αυτό θα είναι, κάθεται και η τύχη η οποία θα μας χαμογελάσει, όποτε αυτή θέλει.
Είπαμε, πάντως, έναν τρόπο που μπορούμε να την γοητεύσουμε. Εκτός από το να την αναφέρουμε ποιητικά όπως την αναφέρει ο Ελύτης, να την προκαλούμε με την τόλμη μας. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.
