Το μυστικό της επιτυχίας, έχει καταλήξει να είναι περισσότερο αίνιγμα, παρά μυστικό και ένα ζήτημα που δεν έχει εύκολη απάντηση. Αυτό συμβαίνει επειδή η επιτυχία, έχει άπειρους συντελεστές οι οποίοι μάλιστα, στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην τύχη. Έτσι λοιπόν, όσα βιβλία αυτοβελτίωσης έχουν βγει για περίτεχνους πειραματισμούς στον επαγγελματικό τομέα και αφορούν μυστικά της επιτυχίας, δεν έχουν ακόμη καταφέρει να κάνουν όλους τους αναγνώστες επιτυχημένους!
Υπάρχουν όμως δύο που θα τα συναντήσεις σε κάθε επιτυχία. Ας σταθούμε λοιπόν σε ό,τι ξέρουμε.
Πάθος ή αλλιώς «ζω γι’ αυτό που κάνω».
Είναι πραγματικά μεγάλη τύχη να αγαπάει κάποιος αυτό που κάνει. Είναι αυτό που λέμε, «να είναι γεννημένος γι’ αυτό που κάνει». Έχετε δει παιδιά Γ’ το πολύ Δ’ Δημοτικού να ζωγραφίζουν σα να είναι ήδη σε σχολή ζωγραφικής; Έχετε δει ένα παιδί να απορροφάται για ώρες με κάτι που αγαπά και να αντιμετωπίζει τις ώρες για λεπτά; Λοιπόν, υπάρχουν «παιδιά» που είναι είκοσι, τριάντα, σαράντα, πενήντα κτλ ετών. Είναι αυτό που ορισμένοι λένε, «ευτυχία της ροής». Ο χρόνος, φέρεται… ευγενικά σε αυτούς τους ανθρώπους και τους επιτρέπει να τον αγνοήσουν ή να τον κάνουν σύμμαχό τους.
Τι μπορεί να πετύχει αυτού του τύπου το πάθος; Είναι πολύ απλό. Ο άνθρωπος που «πάσχει» από αυτή τη ροή, δεν έχει άγχος. Δε βλέπει το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται ως «δουλειά», ως «εργασία», ως «στόχο». Είναι για εκείνον τρόπος ζωής, είναι η ζωή η ίδια. Είναι η χαρά και ο τρόπος με τον οποίον γίνεται μέρος της ευτυχίας όλου του κόσμου. Η επιτυχία λοιπόν, συνήθως «φλερτάρει» με ανθρώπους που είναι ερωτευμένοι μαζί της. Όμως αρκεί αυτό; Όχι. Είπαμε. Η επιτυχία θέλει τόσα πολλά που δεν ξέρει καμιά φορά και πόσα είναι! Ωστόσο, υπάρχει και κάτι άλλο που από ό,τι φαίνεται της ταιριάζει…
Ο κόσμος της υπομονής.
Όσο και να έχουμε πάθος για κάτι, αυτό δε μας εξασφαλίζει συνεχή χαρά και συνεχή πρόοδο. Υπάρχουν οι κακοτοπιές και τα πισωγυρίσμαστα, οι περίοδοι στασιμότητας. Δεν μπορούμε και δε γίνεται να είμαστε συνέχεια με «πατημένο το γκάζι». Θα ήταν και λάθος αυτό.
Η επιτυχία αγαπάει την υπομονή γιατί η τελευταία, έχει μέσα της την επιμονή. Σα να θέλει να δει πόσο τελικά θέλεις να την κατακτήσεις. Κάνει και αυτή τα τεστ της. Κάθε μικρή ή μεγάλη αποτυχία, αποτελεί τεστ και για σένα. Τα παρατάς; Πιστεύεις τελικά στη δύναμη του πάθους σου; Πιστεύεις οτι η κλεψύδρα άρχισε πάλι να μετρά χωρίς την «ευτυχία της ροής»;
Η θέληση που έχουμε για να πετύχουμε κάτι μεγαλεπίβολο, εξαρτάται από την υπομονή που έχουμε να «αγναντεύουμε βροχερές και κρύες μέρες»… Τα βιβλία που ασχολούνται λεπτομερώς με τους τρόπους επαγγελματικής καταξίωσης, το λένε συνήθως ως «συνετή διαχείριση της αποτυχίας». Δεν είναι καλύτερο να το λέμε ΘΑΡΡΟΣ; ΑΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ; Μάλλον ναι.
Σκέψου λοιπόν να μπορέσεις να δέσεις αρμονικά το πάθος σου για κάτι με την υπομονή και την καρτερικότητα. Είναι σα να δένεις μαζί τον «έρωτα» και την «αγάπη» σου για κάτι. Γίνεται δύο τέτοια συναισθήματα χειμαρρώδη να σε αφήσουν να αποτύχεις; Αποκλείεται…
Φωτό από: www.lisapetrilli.com
