Χρόνος. Πόσα ονόματα έχει πάρει από τους ανθρώπους; Για άλλους είναι «γιατρός», για άλλους «δολοφόνος». Υπάρχουν άλλοι που τον αποκαλούν «αρχή των πάντων» και άλλοι κάτι το «ανύπαρκτο» που όμως έχει υπαρκτές συνέπειες. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι, που τον βάζουν δίπλα σε μια λέξη που ξεκινάει και αυτή με «χ». Το χρήμα. Η σχέση μας με το χρόνο, ξεκινάει από τότε που μπορούμε να τον αντιληφθούμε. Γι’ αυτόν έχουν μιλήσει πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι. Αυτά που έχουν πει, ίσως μας βοηθήσουν να τον έχουμε ως έναν φιλικότερο προς εμάς…παρονομαστή!
Χάσιμο χρόνου.
Ας ξεκινήσουμε με το λεγόμενο «χάσιμο χρόνου». Δηλαδή, κάνουμε κάτι το οποίο δεν έχει ουσιώδες αντίκρυσμα, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο πιο «γεμάτο». Η διάσημη Γαλλίδα συγγραφέας, είπε: «…Τους φαίνεται όμορφο να σκοτώνουν το χρόνο τους, αναμένοντας τον χρόνο, να τους σκοτώσει». Έχεις σκεφτεί ποτέ που χάνεις καιρό; Όχι τον ελεύθερο χρόνο, με αυτόν, πρέπει να τα «βάζουμε» στο τέλος. Πού ξοδεύεις χρόνο και ποιό είναι αυτό που περιμένεις να γίνει; Ο χρόνος, δε «σκοτώνεται». Αυτές που χάνονται, είναι οι ευκαιρίες μας. Ένα παράδειγμα. Προσπαθείς να πείσεις κάποιον να αλλάξει μυαλό, ενώ σου έχει αποδείξει ότι όσο και ωραία αν τα λες, όσο και αν έχεις δίκιο, δε γίνεται να αλλάξει. Το μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου, έρχεται όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους με τους οποίους δεν ταιριάζεις!
Και ο χρόνος, γέννησε το άγχος…
«Κακομαθημένο», «ανυπόμονο» και με περίσσειο θράσος, το άγχος είναι ένα από τα γεννήματα του χρόνου και ζητάει συνεχώς την προσοχή μας. Μια θηλιά γύρω από το λαιμό μας που συχνά γυρίζει γύρω από δύο ρήματα. «Πνίγομαι» και «προλαβαίνω». Το άγχος διαστρέφει εντελώς την όποια σχέση γαλήνια σχέση προσπαθούμε να δημιουργήσουμε με τον χρόνο. Ξαφνικά, αρχίζουμε και κυνηγάμε εμείς το χρόνο. Μας κυριεύει ανυπομονησία, πανικός και μια αρνητικότατη ενέργεια μας φτάνει στα όριά μας. Εκεί, ο χρόνος δεν περνάει με τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά και τις ώρες. Το κάθετί φαίνεται αιώνας, παρόλο που βιαζόμαστε και ανυπομονούμε. Τί παράδοξο… «…Δοκίμασε να βάλεις τα χέρια σου κοντά σε μια σόμπα για ένα λεπτό και θα σου φανεί αιώνας…». Αυτό έλεγε ο Άλμπερτ Αινστάιν εξηγώντας απλά τη θεωρία της σχετικότητας. Λέω να μη φερόμαστε τόσο παράλογα. Αρκετά καήκαμε. Δε νομίζετε;
Σαίξπηρ και ευτυχία της ροής.
Τί κοινό μπορεί να έχει ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ με την ευτυχία της ροής του Μιχάλι Τσικζεντμιχάϊ; Πάρα πολλά! Πέραν του ότι ο μεγάλος βρετανός μπορεί να ήταν και εκείνος ψυχολόγος, ως προς το χρόνο, μάλλον θα συμφωνούσε απόλυτα με τον Τσικζενμιχάϊ. Ο τελευταίος, έχει εισάγει στη ζωή μας την ευτυχία της ροής. Κάνοντας όμορφα και δημιουργικά πράγματα και ασχολούμενοι με ό,τι μας αρέσει και μας παθιάζει, ο χρόνος χάνεται. Αυτή η «γλυκιά» αφηρημάδα, είναι μεταμφιεσμένη ευτυχία. Το ίδιο δεν έλεγε και ο Σαίξπηρ; «Η απόλαυση και η δράση, κάνουν το χρόνο να φαίνεται λίγος». Τα μεγάλα μυαλά, συναντιούνται. Με το να κρατάς το μυαλό σου συνεχώς απασχολημένο με πράγματα στα οποία δίνεσαι ολοκληρωτικά, τότε νιώθεις το άγγιγμα του χρόνου πάνω σου, πολύ πιο απαλό. Βλέπεις, δεν έχεις ανυπομονησία…
Ξαναβρές τα με το χρόνο.
Αναμφίβολα, ζούμε στην εποχή που οι περισσότεροι, είμαστε μαλωμένοι με το χρόνο. Εκεί που μας κυνήγαγε, ξαφνικά, τον κυνηγάμε εμείς. Μη λέμε λόγια θεωρητικά και ας είμαστε ρεαλιστές. Πολύ δύσκολα δεχόμαστε πλέον ότι η μέρα έχει 24 ώρες. Πέραν της κόπωσης και του άγχους που σε ωθούν σε σκέψεις για το τι πρέπει να κάνεις για να μη νιώθεις το χρόνο πάνω σου σαν ασήκωτο φορτίο, ψάξε να δεις τι λένε οι άνθρωποι που ασχολούνται με την παρηγορητική ιατρική. Τι τους λένε ασθενείς που δεν έχουν καλές προγνώσεις υγείας. Οι περισσότεροι, μετανιώνουν για το πώς διαχειρίστηκαν το χρόνο τους. Μετανιώνουν που ασχολήθηκαν με τη δουλειά τους π.χ, αντί για την απόλαυση απλών πραγμάτων όπως η απόλαυση ενος ροφήματος με θέα τον ήλιο ενώ το αεράκι τους θυμίζει οτι ζουν. Ήρθε η ώρα να φέρουμε το χρόνο στα δικά μας μέτρα. Άλλωστε, όπως διαπίστωνε ο συγγραφέας Άρθουρ Κέστλερ, «Τίποτε το οποίο απολαμβάνουμε δεν είναι χάσιμο χρόνου»…
Φωτό από: www.sxc.hu
