ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ

“Κέντρο καταρρέει. Δεξιά πτέρυγα υποχωρεί. Κατάσταση εξαιρετική. Επιτίθεμαι”. Ferdinand Foch, Γάλλος στρατηγός

Post by: 26/10/2016 0 comments

Η ζωή δεν είναι εύκολη και αυτό πρέπει να το λέμε συνέχεια μέχρι να το πιστέψουμε. Το ότι δεν είναι εύκολη, δε σημαίνει ότι είναι «άσχημη». Συνήθως ταυτίζουμε το «καλό» με το «εύκολο» και αυτό, μόνο αρνητικά μπορεί να μας προξενήσει. Όπως και να έχει, μας προσφέρει ευκαιρίες έτσι ώστε να μάθουμε αρκετά πράγματα και κυρίως, τον εαυτό μας. Ο εαυτός μας εν πολλοίς κρίνεται, στις καταστάσεις που αναφέρουμε συχνά ως «απελπιστικές». Ποιά είναι η αντίδραση που αναμένουμε; Ποιά οφείλει να είναι και γιατί βλέπουμε ανθρώπους που έχουν μάθει να ζουν απελπιστικές καταστάσεις, να είναι τελικά περιχαρείς;

Το παράδοξο της «απελπισίας».

Η «απελπισία» είναι μια κατάσταση στην οποία… νομίζουμε ότι ερχόμαστε. Ας πούμε πως είναι ένα αίσθημα περικύκλωσης, ένα αίσθημα που το μέλλον, χάνεται από μπροστά μας και αναγκαζόμαστε να υποστούμε ένα θλιβερό παρόν. Πολλές φορές, αυτή η στενάχωρη κατάσταση, μας οδηγεί σε ακόμη χειρότερες σκέψεις, ότι τα χάσαμε όλα. Πολύ ωραία λοιπόν, έστω και συνέβη αυτό. Αφού συνέλθουμε από το σοκ, έχουμε μια εξαιρετική ευκαιρία! Ποιά είναι αυτή; Να μάθουμε να επιτιθέμαστε! Η «απελπισία», μπορεί να είναι ένα ανέλπιστο δώρο με άσχημη όψη. Ξαφνικά, ενεργοποιείται όλος μας ο εαυτός, που είχε μάθει να βλέπει τα πάντα ως ομαλά και φυσιολογικά. Ξαφνικά, έρχεται μια περίσταση που πρέπει να δείξεις ποιός είσαι, στον ίδιο σου τον εαυτό.

Απελπισία είναι μόνο η αδράνεια.

Σε κάθε κατάσταση «πολέμου», θα χάσεις πράγματα και θα κερδίσεις πράγματα. Ακόμη και σε μάχες που έληξαν εντελώς εναντίον όσων επιθυμούσες, μπορείς να διδαχθείς σπουδαία πράγματα. Η μόνη περίπτωση να ηττηθείς, είναι να αδρανήσεις. Είναι η περίπτωση που η «περικύκλωση» θα σε κάνει να πεις, «παραδίνομαι». Όταν παραδίνεσαι, τότε ξεκινάει μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Η «τύχη» δεν είναι ούτε με το μέρος σου, ούτε εναντίον σου. Είναι απλά, στα χέρια κάποιου άλλου, σε αυτού τα χέρια που έδωσες τη λευκή σημαία. Οι κακές καταστάσεις, όσο και αν μας θλίβουν, ενεργοποιούν πολλά από τα πράγματα που έχουμε μέσα μας και είτε τα έχουμε ξεχάσει, είτε καν δεν τα έχουμε γνωρίσει. Αν μείνεις αδρανής, τότε ναι, μπορείς να πεις πως βρίσκεσαι σε κατάσταση, απελπιστική.

Το ένστικτο και το «όλα ή τίποτα».

Όταν όλα πάνε ομαλά, μπορείς να απολαμβάνεις τον κόσμο των επιλογών. Να λες «αυτό μου ταιριάζει καλύτερα από το άλλο», «αυτό έχει μεγαλύτερο όφελος» κτλ. Στις στενάχωρες καταστάσεις, οι επιλογές, μειώνονται. Εκεί, πρέπει να δούμε τις ευκαιρίες σε ένα αρκετά «στριμωγμένο» δρόμο και συνήθως, οι κίνδυνοι και τα δυσάρεστα γεγονότα, είναι αυτά που μας δείχνουν το δρόμο αυτό. Όταν λοιπόν τα πάντα δεν κυλούν ομαλά, τότε ενεργοποιείται μια «άμυνα» που μεταξύ μας, είναι πολύ πιο επιθετική και καλό είναι να την εμπιστευτούμε. Είναι το ένστικτο.

Ο εαυτός σου ξέρει καλά τί πρέπει να κάνει, ένας λόγος που τελικά δεν κάνουμε σε απελπιστικές καταστάσεις «επίθεση», είναι γιατί δεν εμπιστευόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Το ένστικτό μας, γνωρίζει πολύ καλά πως όταν έχουμε να χάσουμε πράγματα, δεν είμαστε «επιθετικοί» και γι’ αυτό χρησιμοποιούμε τη λογική. Ξέρει, όμως, επίσης το ένστικτο, ότι σε καταστάσεις που ο συναγερμός είναι «κόκκινος», ο κατάλληλος στρατός, δημιουργείται από εκείνο και όχι από τη λογική. Χωρίς άγχος, – από τη στιγμή που ένα δυσάρεστο γεγονός σε έκανε να χάσεις πολλά – τώρα μπορείς να διεκδικήσεις πράγματα. Όπως έκανε και ο Γάλλος στρατηγός που όταν κατέρρεε ο στρατός του, αποφάσισε το «όλα ή τίποτα»…

Φωτό από: savingprivateryan.wikia.com

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons