Φίλος, φίλη, φίλοι και φιλία. Λέξεις χιλιοειπωμένες, χιλιοτραγουδισμένες. Κάθε μέρα μιλάμε με αυτές τις λέξεις, ίσως γιατί θα τις θέλαμε να είναι πραγματικές. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα, η φιλία έχει τη σημασία της αγάπης. Μετά την υγεία, ίσως είναι η μεγαλύτερη αξία για το ανθρώπινο γένος. Μήπως όμως και αυτή εξελίχθηκε ή μεταλλάχτηκε; Το ρήμα, το αφήνω πάνω σας…
Σπόρος της ειρήνης και της αγάπης.
Η φιλία, είναι εκείνη που εκπολιτίζει τον άνθρωπο στην ουσία. Καρδιά και μυαλό, λούζονται με πνεύμα. Τι και αν έχεις γνωρίσει ανθρώπους που έχουν ασύλληπτες γνώσεις, κύρος και όσα πασχίζουν να αποκτήσουν πολλά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, φαίνονται ως δώρον-άδωρον αν δεν υπάρχει φιλία στη ζωή τους. Η φιλία σε πιάνει και σε πετάει έξω από σένα, σε κάνει να βιώσεις εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η ρίζα του πολιτισμού. Εμπιστοσύνη, σημαίνει να μην σε περιστοιχίζει φόβος καθώς ο τελευταίος, σε κάνει μακροπρόθεσμα «πολεμοχαρή». Ο Αριστοτέλης, θεωρούσε οτι το ανώτερο στάδιο αγάπης που μπορεί φτάσει ένας άνδρας με μία γυναίκα, είναι η φιλία. Δε νομίζω σήμερα να συμφωνούμε ιδιαίτερα με τον Αριστοτέλη… Οι περισσότερες σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, τερματίζονται επειδή… νιώθουν φίλοι. Ο εκπολιτισμός της φιλίας σε διδάσκει αγάπη και ειρήνη. Είμαστε όμως εμείς σήμερα «έτοιμοι» ή «έντιμοι» για έναν τέτοιον εκπολιτισμό;
Θέλω αλλά δεν μπορώ, μπορώ αλλά δε θέλω…
Πάλι Αριστοτέλης… Θεός ή θηρίο εκείνος που ζει μόνος. Ναι. Η φιλία, είναι το μόνο αντίδοτο στη μοναξιά. Είναι ο τρόπος για να αποκτήσεις δεσμούς. Κανείς δε θέλει να είναι μόνος του. Ή μήπως όχι; Πολλοί άνθρωποι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τη φιλία, κυριολεκτικά την αποθεώνουν και την σπρώχνουν όσο πιο πολύ μπορούν προς τον ουρανό. Μάλλον γιατί πιστεύουν οτι δεν είναι εύκολο να λάβει χώρα στη γη. Συνήθης η τακτική να κρεμάμε στον ουρανό, ό,τι δε βρίσκουμε στη γη. Όμως οι περισσότεροι από αυτούς, δε θέλουν στην ουσία να βρουν φίλους. Με οδηγό μια κακή εμπειρία που την έχουμε ως άλλοθι του τύπου «εκείνοι δεν ήθελαν, όχι εγώ», υμνούμε κάτι που στην ουσία δεν μάθαμε. Αν αυτό το άλλοθι τελικά γίνει φίλος, τότε ξέρουμε οτι μπορούμε αλλά πλέον, δε θέλουμε…
Ένας καφές, λίγη διασκέδαση…
Οι άνθρωποι που δεν έχουν φίλους, δεν είναι μόνο εκείνοι που βλέπεις να είναι «μοναχικοί». Δεν είναι άνθρωποι «σπηλαίων». Ο κόσμος έχει αλλάξει, επομένως αλλαγμένες είναι και οι εκδηλώσεις. Οι πλέον απογοητευμένοι άνθρωποι από τη φιλία, αλλάζουν εύκολα παρέες. Βγαίνουν αρκετά συχνά και μοιράζονται διασκέδαση. Η επιλεκτικότητα αυτής της «καλής μοιρασιάς» αποδεικνύει αυτό που σήμερα έχει γίνει συνήθεια και σύνθημα. «Δε χρειάζεται να είσαι φίλος με κάποιον για να περάσεις καλά»… Η φιλία, είναι «πακέτο». Μοιράζεσαι τα πάντα με κάποιον. Μάλιστα, μοιράζεσαι τόσα πολλά ώστε η διασκέδαση να παίζει το ρόλο του κερασιού στην κορυφή της τούρτας. Ζούμε στον κόσμο που η απόλαυση έχει γίνει ο αυτοσκοπός. Δε μας ενδιαφέρει ο τρόπος που θα έρθει, άλλωστε, αρκετά άσχημα πράγματα αντιμετωπίζουμε για να πιεζόμαστε και από πράγματα που οφείλουν να είναι «χαλαρά». Πολύ ωραία… Ο φιλικός δεσμός, είναι πιεστικός. Το να προσφέρεις, έχει γίνει «υποχρέωση». Επόμένως η καφετέρια, η διασκέδαση και η χαλαρότητα «κρύβουν» την αδυναμία μας.
και το PC μας…
Στο Facebook έχουμε από δεκάδες, μέχρι χιλιάδες «φίλους». Ηλεκτρονικούς φίλους. Στον κόσμος μας σήμερα «υπολογίζουμε», επομένως τι καλύτερο να αναθέσουμε έργα υπολογισμού στον πιο αρμόδιο; Αυτή η εναλλακτική φιλία, καλύπτει όλα εκείνα που θέλουμε αλλά και όλα εκείνα που φοβόμαστε. Στο fb υπάρχει απόσταση. Μια φωτογραφία, κάποια σχόλια και ίσως μερικές έξοδοι, μπορούν να συνθέσουν τη μεγαλύτερη δυνατή προσφορά. Και αν κάτι γίνει παρεξηγήσιμο, εύκολο είναι το delete. Χωρίς να απαιτείται κάποια συζήτηση κάποιο παλιό-καλό «ξεκαθάρισμα». Μην τα ρίχνουμε όλα στην εξέλιξη. Η εξέλιξη, έρχεται πάντα ως αποτέλεσμα προϋποθέσεων. Πρέπει να παραδεχτούμε πως πλέον, δεν είμαστε για… «δέσιμο». Θυσιάζουμε θεόπνευστο μοίρασμα των πάντων στον βωμό της καχυποψίας μας και της ανασφάλειας που έχουμε στο κομμάτι της προσφοράς. Οτιδήποτε μας κάνει να περνούμε καλά, το ονομάζουμε δικαίωμα και οτιδήποτε άλλο, «υποχρέωση». Τί λέτε; Θέλετε να ξαναγίνουμε φίλοι;
Φωτό από: Waheed Akhtar/(CC BY 2.0)
